Inday, Manoy

INDAY, MANOY

Maikling kwento ni Kelly Hizon

ONE DAY, SA BALAT NG LUPA, MAYROONG ISANG MAID NA SOBRANG SIPAG NA NANGNGANGALANG INDAY.

ISANG ARAW INUTASAN SIYA NG MABAIT NIYANG AMO NA MAG TAPON NG BASURA.

"HOY INDAY! YUNG BASORA! ANDIYAN NA ALA EH! ASAN KANA BA? IBIGAY MO NA IRE!"

Kinuha ni Inday ang garbage bag at pairap na bumaling sakanyang amo.

"I'LL BE BACK."

Habang nag iinarte si Inday sa pag buhat ng magagaan na basura bigla na lang siyang nagulat ng masilayan ang makisig, at gwapong matcho sa harapan niyan

Ho my ghad? Nasa langit na ba ako? Hihihihihihi. Ahhhhh! Ang hot ni papa! Saad ng kanyang utak

Iaabot na sana ni Inday ang basura ng pigilan siya ng lalaki.

"Wait miss BEYUTIPUL... I shoot mo na lang to."

"Huh? Saan naman POGE?"

at biglang ipinakita ni kuyang pogi ang mala pamatay sa daga niyang ngiti.

"I shoot mo sa.." sabay turo sa kanyang dibdib.

"I shoot mo sa puso ko. "

At biglang nag sabog ng kakiligan si kuya

Hindi alam ni Inday kung anong gagawin niyan. Gusto na niyang lumipad sa sobrang kakiligan.

"Ho maaaaaay! Jusko Ginoo! Why you so sweet. Hihihihi. Naman! Sigi na nga! Shoot ko na ah!"

At shinoot ni Inday ang basura.

Sa hindi malamang kadahilanan nag pabebe si inday at natalisod kahit katapat na lang niya yung truck.

"Halaaaaaa!"

Mahuhulog na sana si inday at wala sanang sasalo sa kanyang ngunit biglang umeksena si kuya.

Nasalo niya si Maharot na Inday.

"YOU ARE MY SAVIOR!"

At mag lalapit na sana ang kanilang labi...

"HOY INDAAAAAAAAY! YUNG ITLOG AT HOTDOG SUNOG NA! AY JUSME!"

At biglang natauhan ang dalawa.

"ANDIYAN NA! WAIT LANG! KAINES NEMEN!"

At muli siyang bumaling kay kuyang pogi.

"Ahm.. so paano pasok na ko ah? Strict kase amo ko eh. Hihihihi"

Nag lakad na palayo si inday at ang nasa isip lang niya ay

Pigilan mo ako! Pigilaaan mo ako!

"Wait--"

"YES! "

Hindi pa nga naitutuloy ni kuya ang sasabihin niya ng excited na sumagot si Inday.

Iniabot ni kuya ang kanyang kamay.

"Manoy nga pala.. and you?"

"Inday. Or pwede ring Indey para sosyal."

"Inday wat a nays and beyutipul name See you around."

Nag lakad na paalis si Manoy habang naiwan si Inday na namimilipit sa Kilig.

"Ala eh! Hoy Inday! Tustado na ireng hotdog at itlog! Ano ka banaman!"

At nag madaling bumalik sa bahay si inday.

Na abutan ni Inday na sunog na sunog na ang kayang itlog at hotdog.

"Mam! Baka naman pwede pa tong irecycle like duh! Tanggalin na lang natin yung sonog."

At tinanggal nga ni Inday ngunit sa hindi malamang kadahilanan ay nadurog ito.

"Keta mo na! Anong kakainin natin ngayon eh?!"

Nag isip si Inday ng paraan.

"Mam... Parang tumataba ka yata ngayon hihihi. Diet ka na lang po mam."

At pumutok na ang ugat ng kanyang amo sa galit.

"ARGH! Pumonta ka ng Palengki! Bumili ka na ng pang isang lenggong pagkaen!"

At wala ng nagawa si Inday kinuha niya ang pera at dagling lumabas ng bahay kinuha niya ang payong na nakasabit sa gilid ng bintana.

Pag kalabas ni Inday ng gate.

Nasunog siya sa tindi ng sikat ng araw.

"HO MY! Nakalimutan kong mag SANBLACK!"

At may biglang bumusina.

Piiiip piiiip

At biglang pumarada sa harap niya ang isang mamahalin at maganda kotse.

"Hey Inday..."

Hindi ito pinansin ni Inday at nag patuloy sa pag lalakad

Hinabol naman siya ng kotse.

"Pssst! Inday my labs!"

Hindi parin siya huminto.

"Sumakay kana Inday ko. Sayang naman yang beautipul sken mo."

Huminto si Inday at nilingon ang lalaki

"HOY DODONG BAKA AKALA MO AH! Tapos na tayo! We never ever getting back togeder!"

At sinampal ng bayong si Dodong.

At ang baliw na si Inday ay sumakay sa sasakyan.

Si Dodong ay driver ng kapitbahay nila.

Isa siyang mayabang at mayabang na napaka yabang na driver.

"So... saan ba tayo, honey my lab so sweet?"

"Sa libingan mo-- ay sa Palengki."

Habang tinatahak nila ang daan ay walang nag iimikan hanggang sa

"So ok kana ba inday? Sapat na ba ang binigay kong SPACE sayo?"

"HINDI. Ang kailangan ko ay ang Universe."

"Alam kong nasaktan kita pero dapat alam mo ng maraming aaligid sa boypren mo dahil napaka GWAPO ko."

"EX boypren. Ipara mo na diyan hmmmp."

At agad na bumaba si Inday sa mamahaling kotse.

"BYE BABEY! I LAB YOU!"

Hindi na pinansin ni Inday si Dodong.

Nag lakad na siya patungo sa tindahan ng palengke na nasa tapat lang niya.

"Ate. Pabili ka ng 6 na talong at 9 na okra."

Hindi siya pinapansin ni ate at busy ito sa pag lalagay ng kolorete sa kanyang mukha.

"ATE. PAGBILAN PO."

At pairap siya nitong tiningnan.

"ANU ULIT BABEY?"

At nag init ang ulo ni Inday

"Excuse me? Inday ang name ko hmmp."

"Talaga lang Babey? Pwes hi Inday ako naman si Pempi. Anu nga ulit bibilhen mo?"

"Wag na lang! Baka busy ka sa pag cocoloring ng mukha mong mukhang coloring bok."

At tinalikuran siya ni Inday.

"Huy! Anung sinabi mu?! Di hamak naman na mas maganda at sexy aku nu!"

Hindi na napigilan ni Inday ang kanyang sarili.

"Wag mong ipagkumpara ang sarili mo sa akin! Dahil hindi mababa ang level ko! Hmmp. Kumbaga sardinas ka at maling naman ako!"

"Talaga hindi tayo mag ka level nu! Mukha palang halata na at hindi ako isang sardinas! Bacun ang level ku!"

"Baka BACON. Diyan kana nga ayokong makipag talo sa mga mukhang talong na katulad mo."

At tinalikuran siya ni Inday.

"Ikaw mukhang Itlog! BYE BABEY I LAB YU!"

Pahabol ni Pemping mahilig sa U.

Nag hanap ng ibang mapagbibilan si Inday ng talong at Okra.

At lumipas ang oras at napag desisyunan na niyang umuwi.

Habang nag lalakad si Inday..

"Hi Ganda! Thaan ka galing? Lika angkath kana tha motor ko hatid na kita."

Gustong tumanggi ni Inday ngunit hindi na niya nagawa pa sa kadahilanang siya ay pagod na sa pag lalakad.

"Namalangke ka?"

"Oo."

Kaya pala ang ganda mo..."

Hindi alam ni Inday kung ano ang kanyang gagawin. Tatalon ba mula sa motor o mananatili at makikinig sa mga walang koneksyong banat ni Bobot.

Si Bobot ay isa sa mga guwardiya sa kanilang village.

"Inday? date naman tayo tha mall."

"Thaan?"

"Tha mall."

At hindi na sumagot si Inday hanggang sa makarating sa bahay ng kanyang amo.

"Ba bye Inday! Tha uulitin."

"Thank you rin Tha uulitin na at sisiguraduhin kong hindi na mauulit."

At pumasok na siya sa loob.

~

Mabilis na lumipas ang mga araw. At sa mga araw na iyon ay lalo pang nagiging malapit sa isat isa si Inday at Manoy na nalaman ni Dodong na ikana resulta ng kanyang pag kalungkot.

Sa hindi malamang kadahilanan ay nakaramdam ng sakit sa kanyang dibdib si Dodong. Pagmamahal nga ba ito?

Sa kabilang banda..

"INDAAAY! Yong tubo nasira! Tumawag ka nga don sa service center eh! Belesan mo! Tumaas na ang presyo ng tobeg!"

At mas mabilis pa sa alas kwatro na tinawagan ni Inday si Manoy.

Si Manoy ay isang all around worker sa Village Makatiy.

Pwedeng hardinero, basurero o tubero pero higit sa lahat

Kusinero.

Agad na pumunta si Manoy dala ang kanyang mga gamit.

"Oh miss beyutipul ano bang sira natin?"

"Natin? Tayo wala pero yung tobo sira. Hihihihi"

Agad na kinumpuni ni Manoy ang tubong sira.

"Nako, mukhang kailangan na nating palitan. Wait, konin ko lang yung tubo sa kutse."

At paglipas ng mga minuto ay muling bumalik si Manoy at nagulat si inday

"Ang laki Manoy!"

"Talagang malaki to! Halika na? Pasok ko na ah."

"Nakoo! Baka sumayad!"

At ipinasok ni Manoy ang tubo sa Cr nila Inday.

Natapos ni Inday ang pagkukumpuni ngunit hindi nila alam ay may mga tengang nakikinig sakanila.

Rinig na rinig ni dodong ang sigaw ni Inday

Ahhh! Oh myy! Manoyy!

At hindi mapakali si Dodong

Narinig ni Dodong ang malakas na sigaw ni Inday kaya't nag tangka itong pasukin na ang bahay. Inakyat nito ang gate ngunit hindi siya nag tagumpay at siya ay nahulog.

Sa kabilang banda nakaranig ng malakas na kalabog si Inday kaya agad siyang lumabas para tingnan kung ano ito.

"Weat for me Manoy"

At paglabas ni Inday bumungad sa kanya ang Dodong na pagod at haggard na.

"Ano bang problima mo?!"

"Anong problema ko?! Wat do u think? Anong ginagawa niyo huh? I deserve a acceptable reason!."

"And I have the rights to not tell to you wats going On. Ay mali nag luluto lang naman kami."

At umeksena si Manoy.

"Inday? Reidy na. Sino yan?"

At agad na pinagsaraduhan ni Inday si dodong.

"Ah wala! Lika na gogotom na ako eh."

At pumasok sila sa loob.

~

Lumipas ang mga linggo at lalong nag alab at sumidhi ang kanilang nararamdaman para sa isa't isa.

"Mag po propose na ako sakanya."

Sambit ni Manoy sa kanyang matalik na kababata.

"ANU?! Kailan pa yan? Tsaka prupose?! Baliw kaba!"

"Pero alam kong siya na, ayoko ng patagalin pa gusto ko ng makasama siya sa panghabang buhay."

At inilabas ni Manoy ang litrato ni Inday at ipinakita sa kanyang matalik na kaibigan.

"ANU?! Siya yung gustu mung pakasalan?! Eh, balita ko may bf na yan dalawa pa! At pinag sasabay daw niya. Hindi ka niya mahal! Niluluku ka lang niyan!"

Hindi makapaniwala si Manoy sa kanyang narinig.

"Hindi totoo yan! Wag kang gumawa ng kwentong ikasisira niya sa akin!"

"Mahal kita Manoy! Mahal na mahal! Sa bawat taon na lagi tayong magkasama ay lagi kong hinihiling sa mga tala na sana AKO NA LANG. kaya kitang mahalin higit pa sa pag mamahal niya.."

At hinagkan ng kanyang kaibigan ang labi ni Manoy.

Nag pumiglas si Manoy at itinulak bahagya ang kanyang kaibigan.

"Patutunayan kong mali ka!"

At umalis na siya

Kinabukasan.

Panay ang tawag ni Manoy kay Inday ngunit hindi ito lumalabas.

At napagtanto na lang niya na siya ay bumulagta.

"SINO KA PARA LUMAPIT KAY INDAY!"

At nag kasakitan ang dalawa nakita ni Inday ang ngyayare kaya agad siyang lumabas para pigilan ito.

"TAMA NA! UMUWI KANA MANOY."

Gulong gulo si Manoy. Hindi niya alam kung anong nangyayari.

At may hindi inaasahang panauhin ang dumating.

Kinaladkad niya si Inday at pinag sasampal.

"WALANG HIYA KA! Paano mo nagawang lokohin si Manoy! At pinag sabay mo pa talaga sila hah!"

Galit na galit siyang pinaibabawan ni Pempi.

Dumating si Bobot at inawat si Pempi.

"TAMA NA! Ok ka lang ba inday?"

"Grabe! Tingnan mo nga naman lahat ng lalaki mo nandito! Napaka landi mo!"

At may biglang boses ang umalingawngaw.

"TOTOO BA INDAY?! TOTOO BA NA PINAG SASABAY MO LANG KAMI?"

"EH ANO NAMAN KUNG TOTOO! WAG KANG MAG MALINIS MANOY DAHIL KITANG KITA KO NA NAGHALIKAN KAYO NI PEMPI!"

At hindi na napigilang maiyak ni Inday.

"HINDI KA TALAGA MAHAL NI MANOY DAHIL AKO ANG TOTOO NIYANG MAHAL PAMPALIPAS ORAS KA LANG! AT ISA SA PATUNAY NA MAHAL AKO NI MANOY AY ANG PAG HALIK NIYA SA AKIN!."

Sigaw ni Pempi.

Hindi na matiis ni Inday ang kahihiyan, ang mga bulungan ng mga tao at ang sakit na kanyang nararamdaman.

Tumakbo siya pabalik sa bahay at isinara ito at hindi na binalikan ang mga taong naiwan sa labas.

Si Manoy na gulat na gulat sa kasinungaling sinabi pempi.

Si Pempi na galit na galit.

Si Dodong na nasasaktan para kay inday.

At si Bobot na nag aaalaa

~

Nagdaan ang mga linggo hanggang sa naging buwan.

Hanggang sa nag lakas na ng loob si Manoy na bumalik at humingi ng tawad kay Inday.

"Tao po! Inday?"

Lumipas ang ilang oras hanggang sa nag dilim. At may biglang kumalabit sakanya.

"Si Inday ba ang hanap mo, iho? Wala na sila ng amo niya. Balita ko nga bumalik na raw sa ibang bansa... sa Taiwan!"

At ang mundo niya ay gumuho.

Hindi na niya muli pang kinausap si Pempi.

Umuwi na si Pempi sa kaniyang probinsya.

Nag resign na rin si Dodong.

At lumipat na ng ibang village si Bobot.

Sino nga ba ang totoong nag mamahal ang mga nasaktan o ang mga nanakit?

Sino nga ba ang may sala?

Si Dodong na hindi naging tapat at sinayang ang pag mamahal ni Inday?

Si Bobot na tapat at wagas mag mahal?

Si Pempi na nabulag na ng kasinungalingan at kamalian dahil sa pag ibig?

Si Manoy na hindi nag tiwala sa kanyang minamahal?

O si Inday na inuna ang galit at emosyon bago ang pag ibig?

Asan na nga ba ang tiwala?

Lagi nating tatandaan na bago ka gumawa ng desisyon ay isipin mo ito ng paulit ulit dahil hindi mo alam baka isa na ito sa pinakamalaking dagok sa iyong buhay.